مزایای توسعه خطوط ریلی برای گردشگری - مجله گذر عمر

توسعه خدمات ریلی یکی از کارآمدترین ابزار های رشد اقتصادی است. این خدمات علاوه بر ایجاد طیف وسیعی از مشاغل مستقیم و غیرمستقیم، باعث توسعه اقتصاد محلی، منطقه ای و بین المللی، تسهیل ارتباطات بین استانی و کاهش سرانه انتشار گازهای گلخانه ای و تصادفات جاده ای می شوند.

تأثیر خدمات ریلی را می توانیم از منظر جابجایی مسافر از طریق قطار های شهری نیز آنالیز کنیم. با وجود این، در بسیاری از کشورهای در حال توسعه سهم خدمات ریلی از حمل و نقل بسیار ناچیز است؛ لذا به منظور رقابتی کردن صنعت ریلی در این کشورها حدود 20 درصد از تسهیلات اقتصادی بانک دنیای به پروژه های زیرساختی حمل و نقل به ویژه خدمات ریلی اختصاص دارد. چراکه این سازمان بین المللی بهبود حمل و نقل را به عنوان عاملی مهم برای کاهش فقر و دسترسی مردم منطقه ها شهری و روستایی به فرصت های شغلی پایدار می داند. البته میزان گیری دقیق مزیت های اقتصادی ناشی از ایجاد زیرساخت های ریلی در یک استان، کار آسانی نیست؛ زیرا خدمات ریلی به دلیل متصل کردن چندین شهر از استان های مختلف، متناسب با ظرفیت های بومی و شرایط توسعه ای هر استان، باعث رونق اقتصاد محلی منطقه ها واقع در جهت ریل راه آهن می شوند؛ بنابراین چنین مزایایی نمی توانند مختص یک منطقه خاص در نظر گرفته شوند. ذینفعان اصلی بخش خدمات ریلی دولت ها، تأمین نمایندگان، بهره برداران، مشتریان و صنایع وابسته هستند.

با برنامه ریزی صحیح می توان این صنایع را متناسب با الزامات آمایش سرزمینی و نیازمندی های اشتغال و سرمایه گذاری با توزیعی منطقی در استان های مختلف سازماندهی کرد. صنعت ریلی با جابجایی کالا، مسافر و عوامل فراوری به گردش امکانات نیروی کار و تجهیزات در استان های مختلف یاری می نماید. استان هایی که در جهت کریدور های ریلی منطقه ای قرار دارند همیشه از مزایای توسعه بازار های منطقه ای و جریان کالا و خدمات بهره مند شده اند.

وسعت ریلی کشور از منظر بین الملل

ایران با مساحتی بالغ بر 195/648/1 کیلومتر مربع، نوزدهمین کشور پرجمعیت دنیا است. تراکم جمعیت در ایران 51 نفر در هر کیلومتر مربع است و با هفت کشور مرز زمینی دارد. این مختصات، ایران را به یکی از مستعدترین کشور ها در زمینه بهره گیری از مزایای بیشمار خدمات ریلی تبدیل نموده است. توسعه این خدمات با قرار داشتن ایران در موقعیت ترانزیتی بین اروپا، آسیا و آسیای مرکزی، یکی از اهداف راهبردی محسوب می گردد. برابر آمار بانک دنیای، مجموع خطوط ریلی ایران از 5332 در سال 1374 به 9146 کیلومتر در سال 1397 افزایش یافته است.

از نظر سازمان های ناظر بین المللی، خدمات ریلی این ظرفیت را دارند که ایران را در آینده به مرکز قدرتمند لجستیکی و حمل و نقل در منطقه تبدیل نمایند. با توجه به پیشینه همکاری های ایران با کشور های مختلف، راه آهن ابزار اتصال صنعتی، اقتصادی و سیاسی از مجرای 13 مرز ریلی موجود محسوب می گردد. ظرفیت خوبی برای توسعه همکاری ها در زمینه خدمات ریلی با راه آهن ترکیه و پاکستان و ترکمنستان وجود دارد. توسعه این جهت ها می تواند حجم کالا و مسافر ریلی را به مقاصد مختلف زیارتی و گردشگری به طور چشمگیری افزایش دهد. پروژه راه آهن اسلام آباد، تهران و استانبول به همین دلیل تعریف شده است. بخش دیگری از کریدور بین المللی حمل و نقل شمال به جنوب (INSTC) نیز جهتی است که روسیه، ایران و هند را به هم متصل می نماید.

Resources

https://blog.powerbox.com.au/how-rail-changing-lives-developing-countries

https://www.thepwi.org/technical-hub-journal-technical-articles/pwi-journal-0720-vol138-pt3/pwi-journal-202007-vol138-pt3-iranian-national-railways

https://www.scirp.org/journal/paperinformation.aspx?paperid=84519

https://data.worldbank.org/indicator/IS.RRS.TOTL.KM?locations=IR

https://www.s-ge.com/sites/default/files/publication/free/market-study-iran-railway-report-nz-group-s-ge-swissrail-01-2016.pdf