یک قدم تا ورود ابَرانسان ها به زندگی روزمره - مجله گذر عمر

این تحقیق در اصل روی کارآمدن سایبورگ (Cyborg) یا ابرانسان هایی را آنالیز نموده است که براساس آن بخش هایی از بدن انسان به تجهیزات فناوری مجهز می گردد تا به صورت کارآمدتر و قوی تر عمل کند.

در این مطالعه بیش از 14 هزار نفر از 16 کشور مختلف حضور داشتند و البته، نظرات آنها بین گروه های مختلف جمعیتی متفاوت بود. مردم جنوب اروپا و مراکش به عنوان تنها کشور غیراروپایی که در این آنالیز حضور داشت، نسبت به همسایگان شمالی خود چشم انداز مثبت تری به سایبورگ ها داشتند و در نظرسنجی انجام شده اعلام کردند که وجود چنین انسان هایی را برای بهبود کیفیت زندگی لازم می دانند. در این مطالعه 81 درصد ایتالیایی ها اظهار داشتند که سایبورگ یا ابَرانسان می تواند قابلیت های انسان عادی را ارتقا دهد و در این میان بیش از نیمی از آنها گفتند که وجود چنین انسان هایی می تواند برای جامعه خطرناک باشد که البته در بریتانیا تنها یک سوم مردم سایبورگ ها را برای جامعه خطرناک دانستند. ولی آیا واقعاً ابرانسان در کنار انسان های معمولی زندگی خود را شروع می نماید؟

انسان-فناوری

ایلان ماسک چندی پیش در خصوص پیشی دریافت فناوری هوش مصنوعی از انسان طی پنج سال آینده هشدار داد. با وجود این او گفت که اصلاً در این زمینه جای نگرانی نیست، زیرا استارتاپ جدید او موسوم به نورالینک پیروز به کشف ماده زیست-مصنوعی منحصر به فردی شده است که از آن می توان برای ادغام فناوری هوش مصنوعی با مغز انسان استفاده کرد تا در نهایت بتوانیم از روبات ها پیشی بگیریم. این فناوری جدید گام مهمی در جهت تلفیق سیستم های هوشمند الکترونیک با بدن انسان محسوب می گردد تا در نهایت سایبورگ ها هم بتوانند روی کره زمین گام بردارند.

به تازگی چندین دانشگاه و مؤسسه تحقیقاتی پروژه های بزرگی را روی فناوری های هوشمند با قابلیت اتصال مغز انسان به رایانه مطرح کردند. استارتاپ نورالینک ماسک از جمله آنها محسوب می گردد که خبر دستیابی به سیستم ویژه با قابلیت فراوری تجاری را منتشر نموده است. هدف از توسعه فناوری مذکور ارائه جریان های داده با پهنای باند کامل به مغز انسان است که این فرآیند از طریق کابل سی-یواِس بی انجام می گردد. این توانایی به مردم امکان می دهد موسیقی را مستقیم در ذهن خود پخش نمایند و حتی دامنه شنوایی خود را از فرکانس های منظم فراتر برند. البته ایلان ماسک می گوید که فناوری جدید قابلیت های فراوانی دارد و این اطمینان را داده است که آینده بشریت با هوش مصنوعی متفاوت از آنچه که تصور می کنیم رقم می خورد.

با این حال، مهم ترین مانعی که جلو زندگی سایبورگ در کنار ما را می گیرد این واقعیت است که اتصال الکترونیک به بافت بدن انسان می تواند چالش برانگیز باشد و مسائل فراوانی را به همراه داشته باشد. مواد الکترونیکی سنتی از سیلیکون، طلا و فولاد ساخته می شوند و هنگام کاشت می توانند به بافت بدن انسان آسیب برسانند. آنها همچنین صدمات جبران ناپذیر را به طور بالقوه به بدن انسان وارد می نمایند. این معضل همان چیزی است که خوشبختانه محققان دانشگاه دلاوِر روی آن تمرکز نموده اند و این هفته با انتشار گزارشی شرح دادند که با استفاده از مواد جدید زیست-مصنوعی پیروز شدند تراشه هایی فراوری نمایند که جنس آنها شبیه به بافت بدن انسان است.

دیوید مارتین مدیر این گروه تحقیقاتی در گزارش خود شرح داد: ما ایده ساخت تراشه های هوشمند با مواد شبیه بافت بدن انسان را مدنظر قرار دادیم، زیرا میکروالکترودهایی که می خواستیم به مغز انسان متصل کنیم ساختار سخت و محکم داشتند و در مقابل، مغز از مواد ارگانیک، زنده و نرم ساخته شده است. پروژه تحقیقاتی ما در این زمینه به خوبی پیش نرفت و بنابراین فکر کردیم که باید راه بهتری هم وجود داشته باشد. ما آنالیز روی مواد الکترونیکی ارگانیک نظیر پلیمرهای متصل را شروع کردیم که در دستگاه های هوشمند غیربیولوژیکی مورد استفاده قرار می دریافتد. در آنالیز های خود همچنین پیروز به شناسایی یک نمونه شیمیایی پایدار شدیم که به عنوان پوشش ویژه برای نمایشگرها به کار گرفته می شد. پلیمر جدیدی که تراشه های هوشمند در آن جاسازی می گردد و براحتی می توان آن را در مغز انسان کاشت PEDOT نام دارد. این پلیمر به گونه ای ساخته شده است که بدون ایجاد هرگونه زخم، به همراه سخت افزار الکترونیکی مربوطه در بافت بدن انسان قرار می گیرد و عملکرد کاشت های پزشکی را به طرز چشمگیری بهبود می بخشد.

این زندگی سایبورگی

ابَرانسان ها با قابلیت های ماورایی در فیلم های علمی-تخیلی همواره هواداران بی شماری داشته اند و از سوپرمن و بَتمن گرفته تا قهرمان ماتریکس همواره مورد توجه بودند. جای تعجب نیست که در نظرسنجی اخیر هم بسیاری از اروپایی ها خواهان ورود ابرانسان ها به زندگی روزمره شدند و در این میان افراد مسن که در مطالعه مرکز کسپرسکی حضور داشتند، وجود این موجودات را برای تقویت انسان و حمایت از سلامتی آنها لازم دانستند و در مقابل افراد جوان تر اعلام کردند که کاشت فناوری های هوشمند در بدن آنها که در نهایت باعث بهبود ظاهر و فعالیت های ورزشی می گردد یا مهارت های عملکردی آنها را تقویت می نماید، تأثیر مستقیم روی بهبود کیفیت زندگی خواهد داشت. در این بین 48 درصد مردها اعلام کردند که با فناوری های تقویت نماینده انسان به بدن خود به طور کامل موافق هستند و در مقابل تنها 38 درصد زنان با چنین اتفاقی موافق بودند. مردان از ورود تراشه های هوشمند به بدن خود قدرت فیزیکی بیشتر را درخواست کردند و بخش اعظم زنان بر بهبود سلامت و ظاهر جذاب تر تأکید داشتند.

ولی اگر بخواهیم جنبه های منفی و ترس افراد در خصوص پیشرفت سایبورگ یا ابَرانسان را آنالیز کنیم، اطلاعات دقیق تری به دست خواهیم آورد. در آنالیز جدید مرکز امنیت سایبری کسپرسکی معین شد هفت نفر از هر 10 فردی که در این نظرسنجی حضور داشتند چنین فناوری هایی را مختص ثروتمندان دانستند و از دسترسی به چنین تراشه هایی در بدن خود ناامید بودند.

همچنین 88 درصد افراد از این مسأله، نگران هک شدن بدن های پیشرفته خود از طریق مجرمان سایبری بودند و امکان دسترسی مخفیانه به تراشه ای که در بدن آنها جاسازی شده است را ممکن دانستند. پروفسور جولیان ساولوسکو از مرکز اخلاق علمی دانشگاه آکسفورد در این خصوص شرح داد که ورود سایبورگ ها می تواند در بازه زمانی کوتاه زندگی انسان ها را کاملاً تغییر دهد. او گفت: با روی کار آمدن ابَرانسان ها ما به بعضی از اهدافی دسترسی پیدا می کنیم که برای قرن های طولانی منتظر آن بودیم. زمانی که اثبات گردد این فناوری به خوبی کار می نماید، مردم حاضر هستند با پرداخت هزینه های بالا چنین تراشه هایی را در بدن خود کاشت دهند.

لازم به ذکر است واژه سایبورگ نخستین بار در اوایل نیمه دوم قرن بیستم مورد توجه نهاده شد و آن موقع به موجوداتی اطلاق می شد که بخشی از بدن آنها روبات و بخش دیگر هم انسان بود ولی محققان با انجام پروژه های تحقیقاتی مختلف به این نتیجه رسیدند که می توانند با در اختیار داشتن بدن انسان به صورت یکپارچه، تراشه های هوشمندی را به آن اضافه نمایند که قابلیت ها و عملنمودهای بخش های مختلف بدن را ارتقا دهد و به عنوان مثال، برای فردی که بواسطه ابتلا به بیماری آلزایمر حافظه خود را از دست داده است این تراشه ها می توانند زندگی عادی را به او بازگردانند. این دستگاه ها همچنین می توانند رشد تومورهای سرطانی در بدن را کنترل نمایند یا در بافت های آسیب دیده قرار بگیرند تا آنها را بهبود بخشند. فناوری جدید شرکت ایلان ماسک که به تازگی تأییدیه محصول پزشکی نوآورانه از سازمان غذا و داروی امریکا (FDA) را به دست آورده است، ابعاد بسیار کوچکی دارد که در حفره های داخل جمجمه انسان قرار می گیرد و از طریق 1024 الکترود بسیار باریک که در مغز فرومی رود، با آن ارتباط برقرار می نماید و سپس به یاری فناوری بلوتوث به یک رایانه خارجی وصل می گردد. باید دید ورود این فناوری تا چه اندازه می تواند به نفع یا ضرر انسان هزاره سوم باشد.