چگونه در محل کار اعتمادبه نفس بیشتری داشته باشیم؟ - مجله گذر عمر

برای مثال، همبستگی بین اعتمادبه نفس (تصور شما از این که چقدر در یک کار مهارت دارید) و توانایی (مهارت واقعی شما در انجام آن کار) تنها 9 درصد است. به عبارت دیگر، تفاوت بسیاری بین بااستعداد بودن و تصور بااستعداد بودن وجود دارد. مطمئنم افراد بسیاری را می شناسید که این فرضیه را به خوبی اثبات می نمایند. برای مثال، اعتمادبه نفس رو به افزایش یکی از نشانه های تعیین رهبران بی کفایت است.

یکی از مسائل مهم دیگری که معمولاً نادیده گرفته می گردد این است که اعتمادبه نفس بسیار بالا کارایی کمتری نسبت به اعتمادبه نفس متعادل دارد. اعتمادبه نفس متعادل شما را تشویق به آزمون و خطا و بیرون رفتن از حاشیه امن تان می نماید. با این حال، شما به محدودیت های تان واقف هستید و ارزیابی واقع گرایانه ای از ریسک ها دارید. اما اعتمادبه نفس بسیار بالا باعث می گردد متکبر، متوهم و به طور توجیه ناپذیری ازخودراضی باشید و به محدودیت های تان، تهدیدها و ریسک ها واقف نباشید.

آخرین نکته ای که باید در نظر داشته باشید این است که اعتمادبه نفس دو بعد درونی و بیرونی دارد. بعد درونی اساساً شامل سازوکار خودآگاهی و تشخیص تهدید می گردد، که هدف شان آنالیز این مسأله است که آیا قابلیت های شما برای مسأله یا چالشی خاص مناسب هستند یا نه: مثلاً رد شدن از تقاطعی شلوغ پیش از سبز شدن چراغ راهنما، درخواست برای شغلی تازه یا ترفیع شغلی و دعوت کردن کسی به قرار.

بعد بیرونی شامل متقاعد کردن دیگران درباره قابلیت های تان می گردد. این جنبه از اعتمادبه نفس اهمیت بسیاری برای موفقیت شغلی تان دارد، اما مسئله ای که وجود دارد این است که معمولاً آن را به دغل بازها و کلاهبردارها نسبت می دهند. تصادفی نیست که واژه های کلاهبردار (con artist) و اعتمادبه نفس (confidence) ریشه مشترکی دارند. برای مثال، فروشنده ها ممکن است از قاطعیتی ساختگی در لحن شان برای متقاعد کردن خریداران به خرید محصولات شان استفاده نمایند و سیاست مدارها ممکن است در نمایش مهارت ها و توانایی های شان اغراق نمایند تا بتوانند رأی دهندگان بیشتری را به سمت خود بکشند. به این ترتیب، می توان از اعتمادبه نفس برای القاء توهم توانایی به دیگران استفاده کرد، که منجر به پیشرفت شغلی شخص دارای اعتمادبه نفس به قیمت زیان تماشا دیگران می گردد، به خصوص کسانی که از آن فرد انتظار توانایی داشتند اما فقط اعتمادبه نفس بیش از حد نصیب شان شد.

خوشبختانه می توان تعادل سالمی بین اعتمادبه نفس بیش از حد (انتخاب خودخواهانه و غیراخلاقی) و تردید همیشگی به توانایی های شخصی (انتخاب افراد مبتلا به روان رنجوری وجودی) برقرار کرد.

در حالت ایده آل، این تعادل شامل سه راهبرد می گردد.

همسوسازی اعتمادبه نفس با توانایی واقعی

سعی کنید هدف تان را، به جای خودباوری، روی خودآگاهی و خودشناسی بگذارید، و بدانید که خودباوری بیش از حد می تواند به خودآگاهی آسیب برساند. علتش این است که در کل خوب است بدانید چه چیزهایی را می دانید و چه چیزهایی را نمی دانید. اگر از شکاف میان توانایی مورد انتظارتان و توانایی واقعی تان راضی نیستید، باید تمرکزتان را روی سخت کار کردن و بستن این شکاف بگذارید. در مقابل، اگر در خیال تان خود را داناتر و تواناتر از آنچه که هستید می پندارید، آن گاه تنها امیدتان این است که توهم تان مسری باشد، تا این توهم تان بتواند به واقعیت بدل گردد.

بدون تحقیر کردن خودتان در ملأ عام روی نقاط ضعف تان کار کنید

اگر اعتمادبه نفس تان با توانایی واقعی تان همسو نیست، این احتمال وجود دارد که از درون تردید دارید اما در بیرون حد متعادلی از اعتمادبه نفس را از خود نشان می دهید. این برترین حالت برای کار کردن روی نقاط ضعف و ایرادهای تان بدون آشکار کردن شک ها و تردیدهای تان برای دیگران است، حتی اگر به این معنی باشد که خود را بیش از حد احتیاج آماده کنید (که به مراتب بهتر از آماده نبودن است).

خوب است به یاد داشته باشید که دیگران معمولاً در قضاوت توانایی ها و عدم توانایی های شما چندان خوب عمل نمی نمایند. پس حتی اگر می دانید که باید روی نقاط ضعف تان کار کنید، سعی کنید این را به دیگران نشان ندهید، مگر این که مجبور باشید. برای مثال، اگر در مصاحبه ای کاری درباره بزرگ ترین ایرادتان پرسیدند، می توانید از آن به عنوان فرصتی برای نشان دادن شایستگی و تواضع خود بهره ببرید.

اضطراب عملکرد خود را کنترل کنید

کاملاً طبیعی است که پیش از چالشی حساس، مانند ترفیع شغلی، مصاحبه کاری یا جلسه ای مهم، احساس اضطراب و تنش کنید. چند توصیه ساده وجود دارند که می توانید با دنبال کردن شان اضطراب تان را کنترل کنید. برای مثال، اگر به دیگران بگویید که مضطرب هستید و حتی بابت این مسأله از آن ها عذرخواهی کنید، می توانید احساس همدردی آن ها را بر بینگیزید و به آن ها نزدیک تر شوید. یا می توانید به آن ها بگویید که علت اضطراب تان اهمیت این فرصت برای شما است که انگیزه بالای شما را به آن ها نشان می دهد.

یکی دیگر از تاکتیک های خوب (و نسبتاً واضح) تمرین کردن چیزهایی است که می خواهید بگویید. تمرین کردن چیزهایی که می خواهید بگویید و کارهایی که می خواهید انجام دهید، حتی اگر فیلم برداری از خودتان و تماشای(ترجیحاً چندباره ی) آن فیلم باشد، می تواند آشنایی شما را با مطالب بیشتر و عملکردتان را بهتر کند، که خود باعث کمتر شدن اضطراب تان می گردد. در هر حال، برترین راه برای بیشتر کردن اعتمادبه نفس تان بالا بردن توانایی های تان است.

به یاد داشته باشید که چیزهایی در زندگی هستند که از چالش پیش روی تان مهم ترند و افرادی وجود دارند که از مسائل شدیدتری رنج می برند، مانند گرسنگی، فقر، جنگ و تجاوز. این کار باعث کمتر شدن اضطراب وجودی ناشی از مسائل دنیا اولی، مانند چالش های شغلی، می گردد. اگر می توانید، سعی کنید به درجه ای از تسلط روانی برسید که بتوانید واقعاً از پشت سر گذاشتن چالش ها لذت ببرید. در هر حال، چالش ها در واقع فرصت هایی هستند که باید بیشترین بهره را از آن ها ببرید. به این ترتیب، عملکردتان به تدریج بهتر خواهد شد.

به عنوان آخرین توصیه: اگر اعتمادبه نفس تان جلوتر یا عقب تر از توانایی های واقعی تان است، برترین راه برای تنظیم دقیق خودشناسی و خودآگاهی تان این است که به بیرون خود نگاه کنید، نه به درون خود. درست است که خودآگاهی ارتباط نزدیکی با درون اندیشی دارد، اما فقط با گوش دادن به بازخوردهای دیگران است که می توانیم واقعاً به درک بهتری از خودمان برسیم. پس لازم نیست برای پیدا کردن خودتان به مدت یک سال در عبادتگاه یا معبدی دوردست گوشه نشینی کنید. فقط کافی است به دیگران گوش دهید، به خصوص در مواقعی که سعی می نمایند بازخورد دقیق و صادقانه ای را نسبت به عملکردتان ارائه نمایند، حتی اگر به این معنی باشد که مجبور باشید با حقایقی ناراحت نماینده روبه رو شوید.

شاید با این کار به آن درجه از خودباوری نرسید که در افسانه ها و حکایات می شنویم، اما حداقل از بند توهم و خودشیفتگی رها می شوید و می دانید که سطح واقع بینانه ای از اعتمادبه نفس را برای خود می سازید که با بهتر شدن توانایی های تان بالاتر می رود.

منبع: Fastcompany