هنرمندی که نگارگری را از اصفهان به ارومیه ارمغان آورد - مجله گذر عمر

این هنرمند رشته نگارگری از جمله افرادی است که از وقتی خود را شناخته با هنر نگارگری اصیل ایرانی آشنا شده است، او اغلب سال های زندگی اش را با علاقه و روحیه خستگی ناپذیر به یادگیری و آموزش نگارگری پرداخته است.

او که متولد سال 1335 در اصفهان بوده از سال 71 در ارومیه ساکن است و در طول زندگی حرفه ای خود شاگردان زیادی را تعلیم داده و آثار متعددی خلق نموده که در موزه های مختلف داخلی و خارجی و در ویترین خانگی هنردوستان می درخشد.

محمدرضا رحیمی در مورد دلایل و انگیزه ورودش به رشته نگارگری می گوید: محل زندگی ما نزدیک میدان نقش دنیا در اصفهان بود و من هر وقت از خانه خارج می شدم در راستا، کاشی کاری ها و تزئینات متعدد و زیبای مساجد، موزه ها، سردر بازارها و فضاهای معماری دیگر، چشم و ذهن مرا به خود مشغول می کرد و به تدریج با مشاهده این زیبایی ها، علاقه به این نقش و نگارها در من ایجاد شد و در نتیجه در دوران دبیرستان و به هنگام انتخاب رشته، من برای ادامه تحصیل در مقطع متوسطه، هنرستان هنرهای زیبای اصفهان را انتخاب کردم.

او می افزاید: در سال 51، هنرستان هنرهای زیبا فقط در شهرهای اصفهان و تهران وجود داشت، بنابراین من پیش از ثبت نام در هنرستان اصفهان، به جهت علاقه و هیجان زیادی که برای یادگیری نقاشی و نگارگری داشتم یک سال تحصیلی به صورت هفته ای یک جلسه به عنوان هنرجوی آزاد در کلاس های درس استاد فرشچیان در تهران حضور می یافتم که این کلاس ها برای من بسیار ارزشمند بود و با این اندوخته گرانبها، وارد هنرستان شدم.

این هنرمند در مورد افتخارات و جوایز کسب نموده عنوان می نماید: من در طول سال های فعالیتم در کارگاه ها و نمایشگاه های مختلف شرکت نموده و آثار متعددی را فراوری نموده ام که مورد استقبال نهادهای دولتی و غیردولتی قرار گرفته است برای مثال دو اثر بنده خریداری شده و در موزه آلمان واقع شده است، در موزه های امام علی(ع) وابسته به شهرداری تهران و موزه امام رضا(ع) مشهد نیز آثاری از بنده به نمایش گذاشته شده است، همچنین در کتاب گوی و چوگان انتشارات نشر کتابسرا، 16 اثر من در ارتباط با موضوع کتاب نیز چاپ شده است.

او در مورد سبک و روش هنرش تصریح می نماید: در مجموع موضوع آثار بنده ترکیبی از نقش مایه هنر ایرانی به سبک اکسپرسیونیسم است اما من، خودم را محدود به سبک خاص و ثابتی ننموده ام، اعتقاد دارم که یک هنرمند باید جستجوگر و خلاق بوده و همیشه دنبال فرم های نو باشد.

رحیمی در ارتباط با شرایط رشته نگارگری در ارومیه تصریح می نماید: پس از ازدواج و با مهاجرتم به ارومیه در سال 71 متوجه شدم تعدادی هنرمند علاقه مند و مجرب در این شهرستان هستند که به صورت خودساخته مینیاتور را فراگرفته اند و وجود چنین افرادی در ارومیه جای خوشحالی داشت سپس زمینه لازم برای همکاری من با آنها فراهم شد و با یکدیگر همکاری کردیم.

او خاطرنشان می نماید: البته باید این را هم اشاره کنم که در آن موقع در زمینه آموزش این رشته، در ارومیه ضعف هایی هم وجود داشت که بنده حسب علاقه و وظیفه ای که داشتم در دانشگاه علمی و کاربری و دیگر مراکز آموزشی آغاز به آموزش این هنر کردم و این برای من جای افتخار بود که در طول حضورم در این شهر توانستم داشته هایم را به تعداد قابل توجهی از هنرجویان منتقل سازم.

این هنرمند بیان می نماید: چند سالی است از سوی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری آذربایجان غربی فضایی در محل ساختمان معاونت صنایع دستی در اختیار من قرار گرفته و در آنجا کار می کنم و اگر هم مراجعه نماینده علاقه مندی پیدا شد، همانجا از آثار بازدید می نماید یا سفارش فراوری و خرید می دهد.

او می گوید: در نمایشگاه های فصلی و مناسبتی صنایع دستی هم که در طول سال برگزار می گردد دوستان لطف دارند و مرا همیشه دعوت می نمایند و در این فرصت ها نیز همیشه مشارکت داشته و به صورت زنده کارهایم را ارائه می دهم.

رحیمی با اشاره به هنرهای اصیل و ارزشمند ایرانی اعم از نگارگری و دیگر هنرها که همگی جزئی از میراث ملموس و معنوی ایران زمین هستند، تصریح می نماید: در نگاه به آثار هنری هنرمندان کشور، مفهوم زیبایی شناختی به درستی برای عموم مردم تعریف و تبلیغ نشده است و این وظیفه خود هنرمند، نهاد دولتی متولی، دانشگاهیان و اساتید مربوطه است که جنبه های اصیل و زیبایی شناسی این آثار را برای عموم شهروندان بشکافند.

* گفت وگو: عیسی عزیزنژاد