عواقب کیفیت ضعیف تصویربرداری در تلویزیون
به گزارش مجله گذر عمر، روزی نیست که یک دعوای تازه و زننده در فوتبال ایران در نگیرد. عمده این درگیری ها هم به خاطر مسائل داوری است و با توجه به نزدیک شدن به روز های پایانی و سرنوشت ساز فصل، حجم مناقشات به شدت افزایش پیدا نموده است. کلیدواژه داغ این روز ها هم عبارت VAR است؛ اینکه اگر یاری داور ویدئویی داشتیم فلان می شد و بهمان. خیلی ها فکر می نمایند ورود این فناوری به فوتبال ایران (که بعید است در آینده نزدیک رخ بدهد) قرار است معجزه کند و آبی روی آتش جنجال ها باشد، اما این فرضیه دست کم به 2 علت باطل به نظر می رسد.
استفاده از فناوری یاری داور ویدئویی مستلزم ارتقای چشمگیر و اساسی امکانات تصویربرداری است. به جرأت می توان گفت فوتبال ایران در این زمینه از سطحی فاجعه وار برخوردار است. قطعا بین کشور های درجه یک و دو فوتبال آسیا، فوتبال باشگاهی ایران بدترین و بی کیفیت ترین تصاویر ممکن را ارائه می دهد و همپا با این داستان، سطح کارگردانی تلویزیونی هم در اغلب شهر های کشور همین قدر نازل است. دیدید که پوشش تلویزیونی بازی محبت آمیز سپاهان و زنیت چطور با انتقاد شدید رسانه های روس همراه شد. داستان ورزشگاه آزادی هم به عنوان ورزشگاه ملی ایران تعیین است؛ تکلیف بازی پرسپولیس و پیکان با یک ضربه پنالتی روشن شده، اما جزئیات کار در هیچ زاویه ای تعیین نیست و یک صحنه آهسته استاندارد هم در کار نبود. خب الان داوران مستقر در اتاق VAR روی چه چیزی باید نظر بدهند؟
مسئله دیگر، عدم اجماع کارشناسان داوری روی صحنه های ملتهب است. به هر حال این اتفاق همه جای جهان رخ می دهد، اما در ایران باشگاه ها می گردند و نظر یک کارشناس را که به سود آن ها رأی داده باشد در بوق و کرنا می نمایند. سر همین صحنه برخورد توپ با دست گولسیانی در دربی، چند نظر متفاوت وجود داشت، اما نه تن ها باشگاه ها آرام نگرفتند، بلکه خود کارشناسان هم به جان هم افتادند و هر چه از دهان شان عایدی به هم گفتند. حالا فرض کنید VAR داریم، بالاخره داور باید آن صحنه را پنالتی بگیرد یا نگیرد؛ در هر دو حالت جدل ها ادامه خواهد یافت و حتی شکل بدتری هم به خودش می گیرد.
منبع: همشهری
منبع: فرارو