زنگ هشدار برای کتاب فروشان نجف آباد، 5 کتابفروشی در سال 98 تعطیل شد - مجله گذر عمر

از وبسایت وزارت بهداشت درمان آموزش پزشکی دیدن نمایید.

با تمام این اوصاف، کافی است وارد نجف آباد بشوید و سراغ یک کتابفروشی را از شهروندان بگیرید؛ اگر پیگیر باشید، شاید بتوانید 1 یا 2 کتاب فروشی که کتاب هایی در حوزه ادبیات یا هنر به فروش می رسانند، بیابید؛ شهری با حدود 300 هزار نفر جمعیت که بنا به گفته محبوبه عباداللهی، مسئول نشر و مطبوعات اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی این شهرستان تا انتهای سال 1398 تنها 11 کتاب فروشی زیر نظر اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی فعالیت می کردند، که سهم کتابفروشی هایی که کتاب هایی در حوزه هنر و ادبیات عرضه می نمایند، شاید 2 یا 3 کتاب فروشی باشد؛ آن هم نه به صورت تخصصی، بلکه یک قفسه کوچک در گوشه ای که نمی توانید کتاب مورد نظر خود را بیابید.

یک کتاب فروشی با نام سبز را می توانید در چهارراه فردوسی این شهر پیدا کنید، که مرجع کتاب های درسی و کنکوری است و شاید سهم کتاب های هنری و ادبی آن به 300 جلد هم نرسد. در این میان دو کتاب فروش قدیمی آقایان سرمدی و یزدانی در این شهر فعالیت می نمایند.

محبوبه عباداللهی مسئول نشر و مطبوعات اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان نجف آباد به خبرنگار ایبنا می گوید: تا خاتمه سال گذشته بیش از هزار نفر اهل قلم در نجف آباد شناسایی شدند که سهم آنان از کتاب در این شهر عمدتا هیچ است.

اسماعیل ایمانیان، رئیس اتحادیه کتاب فروشان و نوشت افزار نجف آباد هم در گفت وگو با خبرنگار ایبنا با اشاره به تعطیلی 5 کتاب فروشی تخصصی در این شهر بیان نمود: تیر خلاص را اداره آموزش و پرورش به کتاب فروشی های سطح شهر زد که فروش کتب درسی را به صورت انحصاری و در بستر اینترنت درآورد. متاسفم که بگویم تمام کتاب فروشی های این شهر به دلایل بسیاری در شُرُف تعطیلی هستند. بسیاری از این کتاب فروشی ها، در آمد عمده خود را به وسیله کتب درسی به دست می آوردند که همین هم از آنها دریغ شد.

وی با بیان اینکه تنها مسئله ای که به آن ارزشی نهاده نمی گردد، کتاب است و گویی این کار، یک شغل محسوب نمی گردد، می گوید: اشکم درمی آید، وقتی یک کتاب فروش حرفه ای حاضر شده است کتاب های خودش را کیلویی بفروشد. ما در طول سال گذشته یک پروانه کسب کتاب فروشی هم صادر ننموده ایم و این به دلیل عدم تقاضا بوده است.

ایمانیان با اشاره به اقبالی که توسط دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی نجف آباد صورت گرفت و در برهه ای منجر به پویایی مبحث کتاب در این شهر شد، می افزاید: دانشگاه آزاد، به دلیل اینکه یکی از مرجع ترین کتابخانه های کشور را دارد و از طرفی بالاترین تعداد دانشجوی در کشور را دارا بوده در زمان کوتاهی باعث شد که کتاب فروشی های نجف آباد جان بگیرند. اما از یک جایی به بعد همان را هم نداشتیم. حال آنکه کافی است شما یک فروشگاه دخانیات تأسیس کنید، تا سود ببرید. بیش از 40 سال است که دارم در حوزه کتاب فعالیت می کنم و به جرئت می توانم بگویم که عشق تنها دلیل من برای این کار بوده است.

ایمانیان توضیح داد: باید به شما بگویم که اگر در طی این سال ها سرمایه ام را در جای دیگری گذاشته بودم، حالا از سرمایه داران بودم. اما چه کنم؟ عاشق بودم. در این سال ها یک مسئول هم از ما حمایت نکرد. وقتی که با هزینه خودم در یک فضای 400 متری نمایشگاه کتاب برگزار کردم، یک نفر از مسئولین این شهر به آن جا سر هم نزدند. گفته اند بیش از هزار نفر اهل قلم شناسایی شده اند. هزار اهل قلم و 10 کتابفروشی؟! و وقتی سرجمع کتاب هایی که چاپ نموده اند دو جلد نمی گردد و اقلی از شهروندان هم کتاب شان را نمی خوانند، چه انگیزه ای برای آنان باقی می ماند؟! یک نویسنده برای نوشتن یک کتاب صدها کتاب می خواند و وقتی چیزی می نویسد، به تیراژ کمتر از 100 نسخه هم نمی رسد. قلبم به درد می آید از اینکه شبیخون فرهنگی همین جاست. شبیخون، همین دور کردن شهروندان از کتاب و فرهنگ است و نرسیدن به آن.

تعدد کتابخانه ها در نجف آباد هم می تواند بستری مناسب برای اهل قلم این شهر باشد. به گفته مهدیه، مسئول یک کتابخانه هیئت امنائی محلی در نجف آباد، کتابخانه های زهرائیه و انجمن نمایش شهرستان از کتابخانه هایی هستند که هم از لحاظ تخصصی بودن کتاب ها در حوزه ادبیات و هنر و هم از لحاظ تعداد کتاب، در شرایط خوبی به سر می برد. اما به دلیل تغییرات مکرر مدیریت خانه هنرمندان نجف آباد، کتابخانه این مجموعه در شرایط تأسف باری به سر می برد و چندین جلد از کتاب های این کتابخانه به یغما رفته است.

سیدروح الله حسینی، یکی از نویسندگان نجف آبادی در گفت وگو با خبرنگار ایبنا بیان نمود: در جلسه شورای فرهنگی اداری شهرستان که برای کاندیداتوری نجف آباد برای پایتختی کتاب ایران برگزار شده بود، من حضور داشتم، البته نسبت به اینکه چرا در جلسه شاهد آدم های مرتبط با حوزه کتاب نیستیم، گلایه هایی داشتم. آنجا این موضوع را مطرح کردم که ابتدایی ترین ایستگاه برای رشد کتاب و کتاب خوانی و سپس دریافت پایتختی کتاب، وجود کتاب فروشی در سطح شهرستان است. با همین تعداد کم کتابفروشی، آخرین بار کدام یک از مسئولین به کتابفروشی ها سر زده اند؟ اتفاق عجیبی البته در جلسه افتاد، و اینکه یکی از روسای دانشگاه های شهرستان، در اظهار نظری غریب گفت در دورانی که زندگی می کنیم، دیگر نیازی به کتاب نیست، شبکه های اجتماعی و مجازی می توانند کلیه نیازهای پژوهشی مخاطب را پاسخ دهند!. کتاب تنها ابزاری نیست که نیازهای مقطعی ما را برطرف کند؛ یعنی تا زمانی که پژوهشی در کار نباشد، کتاب صندلی ندارد.

حسینی با اشاره به کتاب روشی های متضرر و تعطیل شده نجف آباد هم اضافه کرد: می خواهم از یکی دیگر از کتابفروشی های شهرستان حرف به میان آورم. روزگاری یک کتابفروشی در میدان اصلی شهر دایر شد، در محلی پر رفت و آمد، که تمام شریان های شهر از آنجا سرچشمه می گرفت. یک کتاب فروشی که همپای مرکز استان می توانستی کتاب های به روزی را در آن بیابی. می دانی سرنوشت آن چه شد؟ رفت در یک زیرزمین نمور و تاریک، زیرِ پاساژی که دل و جگر می فروخت و روبه رویش فست فودی بود، در یکی از خیابان های فرعی شهر و به مرور هیچ!

نجف آباد در چند کیلومتری غرب شهرستان اصفهان واقع شده است. به همین سبب، آنهایی که پیگیر کتاب هستند، اصولا باید راستا سخت و طولانی را پشت سر بگذارند تا برای خرید یک جلد کتاب، به مرکز استان بروند؛ شهرستانی که خود، شامل چند شهر و چندین روستا است و به نوعی بعد از اصفهان مرکزیت خاص در استان را دارد. این میان، کتاب فروشان و اهل قلمی مانده اند که با سیاست گذاری های اشتباه و بی توجهی به مسئله کتاب و صنف کتابفروشان روبه رو هستند. به گفته رئیس اتحادیه کتاب فروشان شهرستان نجف آباد، اگر فرمان به همین سو بماند، تا خاتمه سال 1400 هیچ کتاب فروشی دیگری در نجف آباد باقی نخواهد ماند.