دریاچه جوشان دومینیکا ؛ ترکیبی از آب و آتش
به گزارش مجله گذر عمر، با دریاچه جوشان دومینیکا، واقع در کشور دومینیکا در آمریکای شمالی چقدر آشنایی دارید؟ برای نگاهی کوتاه به این پدیده طبیعی زیبا، در خبرنگاران همراه ما باشید.
پارک ملی موقن توقوا پیتون در کشور جزیره ای دومینیکا، واقع در دریای کارائیب، منطقه ای است که آتشفشان ها فعالیت زیادی دارند.این پارک ملی که به طور تقریبی نزدیک به 7000 هکتار وسعت دارد، 5 آتشفشان، تعداد زیادی چشمه های آب گرم و یک دریاچه جوشان بزرگ و معروف دارد.
دریاچه جوشان دومینیکا در اصل یک فومارول در زیر آب است. (فومارول به دهانه هایی که در سطح زمین در نزدیکی آتشفشان ها باز شده اند اطلاق می گردد که از آن گازهایی همانند کربن دی اکسید، سولفور دی اکسید، هیدروژن کلراید و هیدروژن سولفید خارج می گردد).
آب این دریاچه به رنگ آبی-خاکستری است و 90 درجه سانتیگراد حرارت دارد و به علت گازهایی که از زیر آب خارج می شوند، می جوشد. حرارت آب این دریاچه به علت بخار و گازهایی است که از گدازه های زیر آب خارج می گردد.
سطح این دریاچه را معمولا لایه ای از بخار پوشانده است که همین باعث چند برابر شدن زیبایی اش می گردد.
این دریاچه اولین بار در سال 1875 به وسیله دو فرد انگلیسی که در آن موقع در دومینیکا مشغول به کار بودند کشف شد. در همان سال گروهی از گیاه شناسان از طرف حکومت مامور شدند تا این پدیده طبیعی را آنالیز نمایند. آن ها حرارت آب را اندازی گیری کردند و فهمیدند که حرارت آن بین 82 تا 92 درجه سانتی گراد است.
البته آن ها گوشه های دریاچه را اندازی گیری کردند نه مرکز آن را. بعلاوه، آن ها عمق دریاچه را نزدیک به 60 متر تخمین زدند. این دریاچه به وسیله آب باران و دو رودخانه کوچک پر می گردد و پس از نزدیک شدن به گدازه ها به نقطه نزدیک به جوش می رسد.
سطح آب دریاچه ثابت نیست و نوسان دارد و فعالیت دریاچه هر چه زمان می گذرد، کمتر و کمتر می گردد. این دریاچه در سال 1880 به مرز ناپدید شدن رسید و تنها آبنمایی از آب داغ و دود و بخار شده بود.
بعلاوه این رودخانه در سال های 2004 تا 2005 دچار تغییرات محیط زیستی غم انگیزی شد و عمق آن تا 10 متر کاهش پیدا کرد. اما خوشبحتانه در طول یک روز به حالت قبل خود برگشت.
منبع: کجارو / amusingplanet.com