دانشمندان می گویند نفس کشیدن در حال سخت تر شدن است، اما چرا؟ - مجله گذر عمر

آدم ها منشأ مستقیمِ همه انواع آلودگی ها نیستند. برطبق مطالعه جدیدی که از طریق دانشگاه کالیفرنیا انجام شده است، وقتی دمای جهانی 4 درجه سلسیوس افزایش پیدا کند، انتشارِ گیاهی و غبار نیز 14 درصد افزایش پیدا می کند.

این تحقیق افزایشِ هم زمانِ منابعِ انسانیِ آلاینده هوا که مطالعاتِ دیگر آن ها را پیش بینی کرده بودند، در نظر نگرفته است. جیمز گومز، دانشجوی دکترا و مسئول این مقاله می گوید: ما به آلاینده های انسانی و آنچه از طریقِ انسان ها منتشر می شود، توجه نکرده ایم، زیرا می توانیم جلوی این نوع انتشارات را بگیریم. می توانیم به خودرو های برقی رو بیاوریم. اما این کار نمی تواند جلوی آلودگی هایی که ناشی از انتشاراتِ گیاهان و غبار است را بگیرید.

جزئیاتِ کاهش کیفیت هوای آینده که ناشی از این منابع طبیعی است در نشریه محیط زیست و ارتباطات زمین منتشر شده است. پیش بینی می شود که در حدود دو-سوم از آلودگی های آینده ناشی از گیاهان باشد.

همه گیاهان نوعی مواد شیمیایی به نامِ ترکیبات آلی فرارِ بیولوژیک یا BVOCs تولید می کنند. گومز می گوید: بویی که از چمن تازه چیده شده یا شیرینی ای که از توت فرنگی رسیده حس می کنید، همگی به BVOCs مرتبط است. گیاهان مرتب این نوع مواد را منتشر می کنند.

ترکیباتِ BVOCs به خودی خود خوش خیم هستند. اما، وقتی به اکسیژن واکنش نشان می دهند می توانند ذراتِ آلیِ ریزِ معلق در هوا را تولید کنند. وقتی این ذرات ریز استنشاق شوند و به درون ریه ها فرستاده شوند، می توانند باعثِ مرگ ومیر نوزادان یا آسمِ کودکی و همین طور بیماری های قلبی و سرطان ریه در بزرگسالان شوند.

دو دلیل وجود دارد که تولیدِ BVOC در گیاهان افزایش پیدا می کند: افزایشِ کربن دی اکسید در جو و افزایشِ دمای هوا. هر دو عامل در حالِ افزایش هستند.

اگر شفاف تر توضیح بدهیم، باید بگوییم که رشدِ گیاهان برای محیط زیست به تمامی مثبت است. گیاهان ذرات کربن دی اکسید در جو را کاهش می دهند و به کنترل گرمایش جهانی کمک می کنند. ترکیباتِ BVOCs که از باغبانی های کوچک تولید می شوند ضرری برای مردم ندارند.

گومز توضیح می دهد: برای مثال چمن های خانه تان آن قدری BVOC تولید نمی کنند که بتوانند شما را بیمار کنند. افزایشِ کربن دی اکسید در سطحی بسیار گسترده است که به افزایشِ BVOCs در زیست کره کمک می کند و بعد باعثِ تولید ذرات آلی معلق در هوا می شود.

دومین عاملی که به آلودگی هوا در آینده کمک می کند گردوغباری است که از صحرای آفریقا بلند می شود. رابرت آلن، دانشیار رشته علوم زمین و سیاره و نویسنده همکار این پژوهش، می گوید: در مدلِ ما، پیش بینی می شود که افزایش باد ها گرد وغبار بیش تری را وارد جو کند.

با گرم شدنِ اقلیم، گردوغبار که از صحرای آفریقا تولید می شود، افزایش پیدا کرده است، این گرد وغبار در سراسر جهان منتشر می شود، اما سطحِ آن در آفریقا، شرق آمریکا و کارائیب بالاترین حد است. پیش بینی می شود که گردوغباری که از شمال آفریقا، شاملِ ساحل و صحرا تولید می شود، به دلیلِ شدیدتر شدنِ بارش های فصلیِ غرب آفریقا، افزایش پیدا کند.

ذرات آلی معلق در هوا، گردوغبار، نمک دریا، کربنِ سیاه و سولفات، در طبقۀ آلاینده های هوازی به نامِ PM2.5 قرار می گیرند و دلیلش آن است که همه آن ها قطری به میزان یا کم تر از 2.5 سانتی متر دارند.

گومز می گوید: هرچه بیش تر کربن دی اکسید تولید کنیم، PM2.5 نیز بیش تر وارد جو می شود و برعکسِ آن نیز درست است. هرچه میزانِ کربن دی اکسید کم تر شود، کیفیت هوا بهتر می شود.

برای مثال برطبق این مطالعه، اگر اقلیم فقط 2 درجه سلسیوس گرم شود، PM2.5 فقط 7 درصد افزایش پیدا می کند.

محققان امیدوارند امکان برگرداندنِ کیفیتِ هوا، خیلی سریع و قاطع به معکوس کردنِ تولید کربن دی اکسید در جهان بی انجامد. اگر چنین نشود، دمای هوا تا سرانجام این قرن 4 درجه افزایش پیدا می کند؛ اگرچه احتمال دارد که خیلی سریع تر نیز رخ دهد.

گومز هشدار می دهد برای برخورداری از تأثیرات مثبت کیفیتِ هوا در آینده باید تولید کربن دی اکسید خیلی سریع کاهش پیدا کند.

منبع: راهنماتو