اسباب&zwnjکشی بشر به مریخ! - مجله گذر عمر

فضانوردان برای زندگی بر روی مریخ، به ملزوماتی شامل آب و سوخت احتیاج دارند

هدف و خواست دیرینه انسان برای سکونت در مریخ، اینک با کشف دانشمندان مبنی بر یافتن راهی برای استخراج اکسیژن و سوخت از آب شور سیاره سرخ، به واقعیت نزدیک تر شده است.

آبی که به دلیل ترکیبات خاک مریخ شور است، نمی تواند به عنوان آب آشامیدنی مصرف گردد. حتی الکترولیز، یعنی روش متداول استفاده از الکتریسیته برای تجزیه آن به اکسیژن (برای تنفس) و هیدروژن (برای سوخت)، مستلزم زدودن نمک است و روشی است سخت که در یک محیط سخت مانند مریخ، کاری بسیار طاقت فرسا خواهد بود.

اما اینک محققان در دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس یک سامانه الکترولیز ساخته اند که اکسیژن و هیدروژن را مستقیما با سختی و هزینه کمتر از آب شور جدا می نماید. آن ها سامانه ابداعی خود را علاوه بر شرایط معمول در زمین، در جو شبیه سازی شده مریخ، جایی که دما در حدود 36- درجه سانتیگراد است، آزمودند.

ویجی رامانی، از دانشگاه واشنگتن، می گوید: سامانه الکترولیز آب شور مریخ ما، محاسبات و برآورد های لجستیکی ماموریت های مریخ و فراسوی آن را به طرزی جدی تغییر می دهد. این فناوری به شکل مشابه در روی زمین نیز قابل استفاده است و استفاده از آن، راه استفاده از اقیانوس ها را به عنوان منابع اکسیژن و سوخت باز می نماید.

در تابستان سال 2008 فضاپیمای فرودگر (سطح نشین) فونیکس Phoenix ناسا، با حفر خاک، آب و بخار های حاصل از ذوب یخ را لمس کرد و چشید. از آن موقع، ماموریت مارس اکسپرس آژانس فضایی اروپا چندین و چند حوضچه آب زیرسطحی در مریخ کشف نموده است که به لطف وجود پرکلرات منیزیم- نمک، به شکل مایع باقی مانده اند.

فضانوردان برای زندگی بر روی مریخ و بازگشت به زمین، به عنوان نمونه به ملزوماتی شامل آب و سوخت احتیاج دارند و این پژوهش می تواند برای دستیابی به چنین هدفی بسیار مفید و قابل استفاده باشد.

آژانس های فضایی در سال های آینده - هم سازمان های خصوصی و هم عمومی- قصد دارند که ماموریت های باسرنشین به مریخ بفرستند و حتی کوشش می نمایند آن جا را به طور موقت مسکونی نمایند.

بنیانگذار شرکت تحقیقاتی فضایی اسپیس اکس و مدیر اجرایی آن، ایلان ماسک، روز سه شنبه اظهار داشت که انتظار دارد انسان ظرف شش سال آینده بر مریخ فرود بیاید. او همچنین گفت که اسپیس اکس میخواهد که ظرف دو سال، یک فضاپیمای بدون سرنشین به فضا پرتاب کند و بر مریخ فرود بیاید؛ با این امید که نخستین انسان به جای شش سال، در چهار سال آینده پا بر مریخ بگذارد.

مریخ نورد استقامت (Perseverance) آژانس فضایی ایالات متحده آمریکا (ناسا) که در ماه ژوئیه 2020 پرتاب شد، براساس برنامه ریزی ها قرار است در 18 فوریه 2021 در دهانه مریخی جزیرو Jezero فرود بیاید. این مریخ نورد، نگاهی به نشانه های حیات باستانی خواهد انداخت و سنگ ها و نمونه خاک هایی را برای بازگشت به زمین به همراه خود خواهد آورد.

مریخ نورد استقامت تجهیزاتی با خود حمل می نماید که از الکترولیز در دمای بالا استفاده خواهد نمود و از دی اکسید کربن موجود در هوا با استفاده از دستگاهی به نام موکسی (MOXIE)، اکسیژن فراوری خواهد نمود.

هرچند این پژوهش جدید می گوید که با سامانه توسعه یافته از سوی آزمایشگاه آقای ویجی رامانی، با همان میزان انرژی، 25 برابر بیش از موکسی اکسیژن فراوری خواهد شد و همچنین هیدروژن نیز فراوری می گردد که می توان به عنوان سوخت سفر بازگشت مورد استفاده قرار گیرد.

چندین دریاچه زیرسطحی آب در مریخ پیش از این کشف شده بودند که به لطف وجود پرکلرات منیزیم- نمک، به شکل مایع باقی مانده اند. شریهاری سانکاراسوبرامانیان، دانشمند و پژوهشگر و نویسنده این مقاله، می گوید: پرکلرات حل نشده در آب، اصطلاحا ناخالصی ها، واقعا به شکل تناقض آمیزی به حفظ چنین محیطی در مریخ کمک رسانده اند.

این ناخالصی ها از انجماد آب جلوگیری نموده اند… و نیز با کاستن از مقاومت الکتریکی، عملکرد سامانه های الکترولیز را بهتر خواهند کرد.

محققان قصد دارند از این سامانه در زمین نیز استفاده نمایند. آن ها بر این باورند که این سامانه می تواند در صنایع دفاعی نیز قابل استفاده باشد و با فراوری اکسیژن مورد احتیاج در زیردریایی ها، می تواند برای فراوری اکسیژن در جست وجو های تحقیقاتی اعماق دریا نیز مفید باشد.

این تحقیق در نشریه مجموعه مقالات آموزشگاه ملی علوم (Proceedings of the National Academy of Sciences) منتشر شده است.

منبع: ایندیپندنت